Selam sevgili okuyan,
Uzun zaman oldu biliyorum. Bu arada çok yazdım, çok sildim. Aslında ne çok şey birikti, kurulacak ne çok cümle, aktarılacak ne çok duygu var ama yumuşak bir geçiş olsun diye önceliği Deep Note köşesine ayırdım.
Notlarım ve ben başlıyoruz,
*Acaba 2015'te iş görüşmesine giden biri "Kendinizi 5 sene sonra nerede görüyorsunuz?" sorusuna "maskeyle ev karantinasında" diye cevap vermiş midir?
*Karantinadakilerin yarısı ya hamile kalacak, yada hamile gibi görünecek 🤦♀️
*Hayatımda onca olayı atlatıp, yaptığım onca hataya, aptalca şeye rağmen değil de, market alışverişine gittiğim, yada elimi yüzüme götürdüğüm için başıma bir şey gelirse cok sinirlenirim.
*Dus jelinin yegane görevi bizi yıkamaktır. Kac aydır onu önce ben yıkıyorum 🤦♀️
*Köpeklerin yürüyüşe çıkarken neden bu kadar heyecanlandığını şimdi anlıyorum.
*İnsanlarin sana erişimini yalnız sen kontrol edersin. Şimdi tekrar oku.
*Gördüğün yanlışı işaret etmiyor olman onu farketmediğin anlamına gelmez. Sadece zamanını ona harcamak istememişsindir.
*Artık değiştiremeyeceğim şeyleri kabul etmiyorum. Kabul edemeyeceğim şeyleri değiştiriyorum.
*Fotoğrafçı manzarayı değiştiremezse, açısını ve makinenin lensini değiştirir ve en iyi görüntüyü yakalamaya çalışır. İşte aynen bu mantıkla, yaşadığın olayı, içinde bulunduğun ortamı değiştirmiyorsan, bakış açını değiştirmeyi dene. Kendi hayatının filtresi ol, süngeri değil.
*Eğer bir gün beni koşarken görürseniz, lütfen arkamda beni kovalayan her ne ise durdurun!
*Koşmak demişken, küçükken bir köpek tarafından kovalanmamışsanız, çocukluğunuz tamamlanmamış demektir.
Ve el classico. Geceye şarkı bırakalım.
Can Güngör - Yalnız ölmek. (yalnızlıktan korkmayanlara gelsin.) Şimdiden rica ederim 😉
En kısa zamanda görüşmek üzere.
Sevgiyle.
Berrak.
