Hayata kuşbakışı bak

Hala burada mısın okuyucu? Bayağı zaman geçmiş buralara uğramayalı.  Çok şeyler geldi geçti bu sürede, iki iş değiştirdim mesela. Önce sektörlerim değişti, sonra çalıştığım kişiler, patronlar, ortam, vs vs derken ihmal ettim burayı, ama bir baktım ki bu sürede ben de değişmişim.

En son yazımdan bir kac ay sonra ofisteki odamda, aniden durdum. Bir an koltuktan yükseldim ve kuşbakışı masada duran halime baktım, sonra "iyi mi böyle?" diye sordum kendime. Yüreğim, istediğim cevabi veremediği anda istifa ettim.  Hep yazarım, söylerim geçmişin anılarından kendi yarattığımız "hatıra" hücresinde, "yad etmek" adı altında zaman geçiriyoruz ve bu esnada olumsuzlukların peşinde koşup, tamir etmeye çalışırken de olumlu olanı kaçırıyoruz. Bu nedenle olumluyu seçmeye karar verdim. Sonrasında hiç planda yokken başka teklifle başka yere geçtim. Eğer o gün kendime kuşbakışı bakmamış olsaydım, bugün olduğum yerde değil, hala o masada zamanımı hala değer bilmeyenlere harcıyor olurdum. Bunu anladığımda hayatıma kuşbakışı bakmam gerektiğini anladım.  Meğer kendi hayat masam ne kadar da doluymuş. Ne gereksiz şeyler koymuşum yıllardır.  Onları atmaya kıyamadığım için kendi alanımı daraltmışım meğer.  Başkalarına ait yarım kalan işleri hep ben devralmışım, bana ait değilken ben yüklenmişim.  Fakat kendime ait en minik rica da herkesin öğle arasına denk gelmişim.  Profesyonelliği unutup sözlüğümden "hayır" kelimesini çıkartmışım karşımdakileri kırmamak adına. Kendi özüme dönmeyi unutup başka başka işlere beynimi yormuşum.  Bana hediye edilen ve dahası ne zaman elimden alinacağı belli olamayan kendi masamda boyumdan büyük nice fedakarlıklara kalkışmışım sadece "burnu havada" görünmemek adına. Samimiyet ile özveri arasındaki o ince çizgiyi niceleri geçmişim. Nice sabahlara uyanmışım hep başkaları için ve nice imkanlara ve yeniliklere kapamışım kendimi.
"Ben" kalabilmek adına nice arkadaşlıklardan da istifa ettim bu sürede sevgili okuyucu. Sessizce ayırdım tüm o gereksiz dosyaları ve yine sessizce rafa kaldırdım.

Sen de "benim burada ne işim var?" diyorsan derin bir nefes al, kabuğunu kır ve atılım yap. Asla negatif düşünme ve unutma "Tırtılın bitti dediği an, yaradan "kelebek" dermiş."

Şimdi kalk, kendine sıcacık mis kokulu bir kahve yap ve hayatının kalanına bugün başla. Keyif al, fazlalıkları at, geçmişteki kalp ve hayal kırıklarını, rafa kaldır. Unutma, bu hayat seninle başladı ve sen kendi hikayende başroldesin.

Sevgiyle,

Berrak...