Daha Fazlasına Tahammülüm Yok!

Biz güzel yetiştik.  Güzel yetiştirildik.  Hayatta başarılı olmak için gerekenleri küçükken öğrettiler bize.  O yetti.  Hala devam eder o etki üzerimizde.  Tabiiki anlaşmazlıklarımız oldu.  Aynı çatı altında farklı bireylerdik, farklı düşüncelere sahiptik.  Ama aştık.  Mesela;

Biri, diğerinin fikrine saygı duymadıysa, şiddete başvurulmazdı.  Görüşlerini benimsemedik diye canımızı yakmadılar.  Biber ağzımızla bile temas etmedi, değil gözümüzle.

Rahmetli babam alkol alırdı.  Saat 22:00’den sonra aldığı alkolün bize bir zararı olmazdı.  Öncesinde aldığının da olmazdı zaten.  Kendine olur zararı.  Biz de “aman babam içiyor, büyüdüğümde muhakkak içmem lazım” demedik hiç.

Benim babaannem Rus, anneannem Arnavut.  Farklılıkları tanıyarak büyüdük, farklı din, mezhep ve ülkeden çok arkadaşım oldu, hala da en sevdiklerimin başında gelir bir kaçı.  Ailem bana hiçbir zaman onlar “farklı” demedi.  Onların insan olduğunu bildik biz.  Buydu önemli olan.

Fazlasını istememeyi öğrendik.  Mesela bir gün annemin aldığı dondurma bana az geldi.  Mızmızlanmaya başladım yerken.  Bir kez uyardı, iki kez uyardı, üçüncüde elimdeki dondurmayı alıp çöpe attı.  Ne kadar ağladıysam da almadı yenisini.  Elimdekiyle yetinmemiştim çünkü, haklıydı.  Hala biliriz bunu biz.  Bişeylere sahip olurken, bir başka şeye sahip olmak adına, dürüst olduğumuzu bağırırken, hak yemeyiz.  Bizimkiler, haksız sahip olduklarımızı korumadılar hiç.  Haksız olduğumuzda arkamızda durmadılar.  Haksızdık ve bunun bilincinde olduk.

Birinin odasına girerken, önce kapıyı çalar ve odadakinin “gel” demesini bekleriz.  Özelidir onun odası.  Odasına bile müdahale etmeyiz, kaldı ki kaç çocuk yapılacağını ve bunun nasıl doğacağına karar verelim.  Bize ne!

Okuldayken kızlı erkekli buluştuk.  Hepsi kardeşimizdi bizim.  Öyle büyüdük.  Telefonda, kim annesiyle, babasıyla konuşsa, diğerleri selam söylerdi.  Amcaları, teyzeleriydi çünkü telefonun ucundakiler.

Biz gerekli eğitimi küçükken aldık.  Saygıyı, sevmenin değerini, korkmamayı, kaçmamayı ve özelin değerini bilerek yetiştik.  Fazlasına tahammülümüz yok.  Birinin bizi uzaktan kumanda ile yönetmesine, bizim adımıza karar vermesine de ihtiyacımız yok.

Hele şu saatten sonra hiç yok.  Zaten gerekte yok.  Hepimiz aile isek, saygı ile beraber olabiliriz.  Sevgi ile sorunların üstesinden geliriz.  Özel hayatın, farklı düşüncelerin kabullendiği, hoşgörünün dümenimiz olduğu güzel günlere.

Sevgiyle.